Tom en Philippe

Een boer word je niet, dat bén je. Al van bij de geboorte, als we opwekker Tom mogen geloven: “Volgens mij heb ik in mijn DNA een speciaal gen: ‘boer-zijn’ is mijn roeping.” Zeven dagen op zeven werkt hij ijverig op zijn melkveebedrijf in Hove. Gelukkig ontlasten een voeder- en melkrobot hem van het zware fysieke werk. Om het hoge energieverbruik te compenseren besloot Tom in 2009 met Philippe van het door hem opgerichte Biolectric in zee te gaan. Samen installeerden ze de eerste van een grote reeks pocketvergisters. Voor beide pioniers werd het een trial and error-proces met happy ending, waar ze graag op terugblikken. 

In tegenstelling tot veel landbouwbedrijven in de buurt, is de boerderij van Tom niet van vader op zoon doorgegeven. “Er zitten wel wat landbouwers in de familie, maar ik ben deze melkveeboerderij zelf vanaf nul gestart. Ik wist dat ik boer wilde worden en na mijn bachelor landbouwkunde was de tijd rijp.” Met vrouw Petra aan zijn zijde, bouwden ze het bedrijf succesvol uit tot eentje met wel bijna 425 koeien. Tom is dan ook elke dag, zeven op zeven, druk in de weer. Starten doet hij rond 7 uur ‘s ochtends en rond middernacht kruipt hij onder de wol. Op vakantie gaat hij niet, voor hobby’s is er geen tijd. De werkethiek van Tom kent geen grenzen. “Ik zou het niet anders willen, ik doe het gewoon te graag”, zegt hij beslist.

Test met mest

Vanaf het begin wilde Tom het anders aanpakken. Met oog op een duurzamere wereld bekeek hij de mogelijkheden om te vergroenen. Via een gemeenschappelijke vriend kwam hij in contact met Philippe. Philippe is burgerlijk ingenieur en besloot na een vijftal jaren werkervaring dat het tijd was om zelf iets uit de grond te stampen. Hij broedde al langer op het idee om te werken rond groene energie, maar vond niet het juiste product. “Zonnepanelen en windmolens vond ik minder interessant, omdat je dan afhankelijk bent van de weersomstandigheden”, legt Philippe uit. “Ik was op zoek naar iets wat er altijd is.” In het rurale gebied rond Hove bleek het antwoord (letterlijk) voor de hand liggend: mest.

Succesverhaal…

“Ik wilde een kleinschalige biogasinstallatie (of pocketvergister) lanceren, die enkel en alleen op mest kan draaien”, gaat Philippe verder. “In de vergistingstank wordt het biogas opgevangen en in de verbrandingsmotor omgezet naar groene energie. Waarom zou je inzetten op duurzame energie als je alsnog transport moet regelen voor de aanvoer van je organisch materiaal?” In 2009 plaatste Philippe bij boer Tom zijn eerste biogasinstallatie, intussen zijn we 12 jaar verder en is Biolectric uitgegroeid tot wereldwijd de grootste producent van pocketvergisters.

…met kinderziektes

Ondanks zware investeringen in research, stootten Philippe en Tom in de beginfase op technische mankementen. “Eigenlijk kan je het vergelijken met de automobielsector. De eerste auto die je bouwt staat waarschijnlijker vaker in panne dan dat hij rijdt. Na een tijdje maak je degelijke, betrouwbare auto’s. Uiteraard blijf je ook verder onderzoeken hoe het nog beter kan. Hoe kan je het rendement, het gebruiksgemak en de betrouwbaarheid verhogen? Deze vragen stellen we onszelf bij Biolectric dagelijks”, aldus Philippe. Samen blikken ze lachend terug op de begintijden. “Meer dan eens werd ik volledig bedolven onder koeienmest”, lacht Philippe. “Al de groene energie die we opwekten werd meteen verbruikt onder de douche… of zelfs een enkele keer bij het poetsen van de tanden. Maar de details van dat verhaal zal ik jullie besparen !”

Samenwerken met Bolt

Tegenwoordig draait de biogasinstallatie van Biolectric op volle toeren. Het overschot van de opgewekte energie wordt via Bolt aangeboden. Waarom Bolt? “Jullie zijn een open minded team dat de duurzame kant van de landbouwwereld mooi in kaart brengt”, aldus Tom. “Ik heb ook al de andere interviews gelezen van boeren hier in de buurt.” Philippe sluit zich aan bij Tom. “Die start-up mentaliteit bewaart Bolt op een positieve manier. Bolt is nog niet vastgeroest in permanente procedures en starre systemen.”